10 Oca 2013

ÖĞRENECEĞİZ...


Tontiş kar sebebi ile evdeydi üç gündür. Öğretmeni ödev vermiş, garibim  kendi kendine yapmaya çalışmış.
Akşam gururla bana gösterdi. Bunları görünce hem çok hoşuma gitti,  hem çok hüzünlendim. Kendi çabaladığı için hoşuma gitti, ama daha yeni öğrenen bir çocuk yanında kimse yok kendi kendine yapmaya çalışıyor ve sonuç:)
Ben de hiç düzeltmedim o şekilde gönderdim.
Bunları nasıl yazdın diye sordum;
" İçimden söyleye söyleye yazdım" dedi tontişim.











İşte bu duruma ben hem ağlar hem gülerim....
O parmaklarıda yerim....

5 yorum:

Unknown dedi ki...

yavrum yazik sinirlara o kadar uymus ki papatya yazabilecekken sirf cizgili kisim bittigi icin papaty yazmis.
Aklima geldi acaba cok kucukken karsilastigimiz bu sinirlar ileride hayata bakis acimizi da etkiler mi?

Harikalar Atölyesi dedi ki...

Sevgili Dilara Hanım;
Hiç aklıma gelmemişti... Umarım sınırlar uğruna hayatında eksiklikler olmaz. Bu konuyu takip edeceğim, teşekkürler...

senin bebeklerin dedi ki...

canım kuzum benim ya :)) zeynep de geçen sene yazdıkları bulup bana gösterdi çok gülmüştük, hiç üzülme arkadaşım, çabası yeter; kendi başına yapmış ya, emin ol her şeyin üstesinden gecek ileride de...

Hanımeli Hobievi dedi ki...

ay cok seker....aferın Yagız a
kendı kendıne yapmıs bravo...

Harikalar Atölyesi dedi ki...

Çok şeker dimi:)