ADIM ADIM ÇEKİLİŞE

GELİNCİK

Dün akşam bu panoyu da bitirdim, şimdi kaldı yarın akşam sonucu belli olacak olan çekilişimizin panosu. Hayırlısı ile onu da bitireyim hemen yeni projeme geçeceğim kısmetse. Aklımdan neler neler geçiyor, o kadar çok  proje var ki kafamın içinde tilkiler dolaşırken birbirlerine çarpıyorlar. En iyisi sıra ile yapmak unutmamak içinde yazmak, ama ben sonra yazarım diyerek yazmayı unutanlardanım.

Ama inanılmaz severek yapıyorum elişini, yıllar önce makina dikişi kursuna gitmişliğim de var, bir adet delikişi, bir adet aplike olmak üzere masa örtüleri, bir kaç küçük sehpa örtüsü, kum işinden bizde köy bezi olarak bilinen el dokuması kumaşlara yapılmış kum işi örtülerim var. Ben hazır satılan  örtülerden  kullanmayı pek sevmem nedense ruhsuz gelirler bana. Elde yapılanlar benim için huzur demek, dinginlik demek, eskilerden parçalar bulmak demek.  Sırf bu yüzden annemin elinde yaptığı delikişi  karyola eteği benim ganimetlerin başında gelir, sonrasında renkli kumaşlara renkli ip ile yapılmış delikişi yastık kılıfları beni benden alıyor.

Fazla gelenekselciyim sanırım , mobilyada dahil modern tarzı hiç benimseyemedim:(  Country tarzı benim ilk tercihimdir.

Bir kuzinem olacak, duvarda tik tak sesi ile her saat başı bana saati o muhteşem tınısı ile duyuracak saat olacak, aslında birde uzun radyolar var dı eskiden üzerinde yuvarlak düğmeleri ile sesini açıp kapattığımız, frekansını ayarlayabildiğimiz FM geçişi yapabildiğimiz işte ondan olacak. Eskilerdeki dinginliği ve sıcaklığı bugünlerde ancak böyle yakalayabilirim gibi geliyor.

Tv sadece akşamları haber seyretmek için açılsın, dost akraba geldiğinde muhabbetten çene kemiklerimiz ağrısın istiyorum. Hem eleştirip hem seyretmesek hep beraber acitasyon ile dejenereliği bir arada olan dizleri. 

Çok mu geri kafalı olurduk bilmem ki. Bugün ki yazımda hababam sınıfında ki "sözlü ile başlayıp, yazılıya geçmeye" benzedi:) 

Yarına kadar HOŞÇAKALIN...